Δεν είναι η πρώτη φορά που πολιτικά κόμματα υφίστανται κλυδωνισμούς, ήττες, εσωτερικές αναταράξεις και απαξιώσεις από το κοινωνικό σώμα. Η Αριστερά για παράδειγμα με την κατάρρευση του σοβιετικού μοντέλου στις αρχές της δεκαετίας του 1990 έχασε το κόσμο και το χαλί κάτω από τα πόδια της.
Το ΠαΣοΚ που κυριάρχησε στην πολιτική ζωή του τόπου για τριάντα και πλέον χρόνια κατέρρευσε στα χρόνια της οικονομικής κρίσης και υπέστη εκλογική καθίζηση.Περιπέτειες έχει περάσει και η Νέα Δημοκρατία κατά καιρούς με αλλαγές αρχηγών, αποχωρήσεις στελεχών της, ενσωματώσεις άλλων και λοιπά.
Ομως ουδέποτε οι όποιες κρίσεις πολιτικών σχηματισμών στη Μεταπολιτευτική περίοδο δεν είχαν την ένταση και την παντελή έλλειψη πολιτικού πολιτισμού, που εμφανίζει καιρό τώρα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ολοι κατά όλων. Δημόσιες αντεγκλήσεις σε επίπεδο εφηβικών συγκρούσεων, απόλυτες προσεγγίσεις, ύβρεις, ταπεινωτικοί χαρακτηρισμοί κατά πολιτικών αντιπάλων. Απουσία πολιτικών θέσεων στις αντιπαραθέσεις και εικόνες κατακερματισμού που θυμίζουν όχι πολιτικό φορέα που είναι η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας αλλά γκρουπάκια φοιτητικών παρατάξεων.
Τα πολιτικά κόμματα δεν είναι μόνον προγράμματα, επιδιώξεις εξουσίας και ιδεολογικές πλατφόρμες. Πρωτίστως αποτελούν ζωντανό παράδειγμα για τους πολίτες, παράδειγμα πολιτικής συμπεριφοράς, δημοκρατικής λειτουργίας, σεβασμού στις απόψεις των άλλων, διαυγείς διαδικασίες.
Τίποτα από όλα αυτά δεν εμφανίζονται στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που ταλανίζεται από βαθιά διαλυτική κρίση, αποδεικνύοντας ότι τα θεμέλια του ήταν σαθρά και το ήθος της πολιτικής ήταν μόνον στα λόγια.
Κρίμα γιατί κυβέρνησε, όπως κυβέρνησε, τον τόπο για πέντε και πλέον χρόνια και σήμερα κατέχει τη σημαντική θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης…
