Οι έντονες και τυφλές, τυφλές γιατί δεν είναι γνωστά τα στοιχεία που οδήγησαν την εισαγγελέα να προτείνει, ό,τι πρότεινε στη δίκη για τις πολλαπλές σεξουαλικές κακοποιήσεις ενός 12 χρονου κοριτσιού στον Κολωνό, προκαλούν έντονο προβληματισμό για πολλούς λόγους.
Πρώτα γιατί η δίκη – και σωστά- έγινε κεκλεισμένων των θυρών για να προστατευθεί το θύμα και ως εκ τούτου δεν γνωρίζουμε τι έχει αποκαλυφθεί κατά την ακροαματική διαδικασία.
Το δεύτερο και σημαντικότερο. Η εισαγγελέας πρότεινε την απαλλαγή του βασικού κατηγορούμενου για κάποια αδικήματα, ιδιαιτέρως βαριά, βαρύτατα όπως ο βιασμός, αλλά και την καταδίκη του για εξίσου βαρύτατα αδικήματα, όπως η μαστρωπεία και η διακεκριμένη κατάχρηση ανήλικου, που επισύρουν ποινές πολυετών καθείρξεων.
Με απλά λόγια δεν είπε η εισαγγελέας αθώος, αλλά ένοχος με διαφορετικούς νομικούς χαρακτηρισμούς.
Τρίτον. Η εισαγγελική πρόταση δεν είναι δικαστική απόφαση, η οποία θα ληφθεί προσεχώς και πάντως δεν μπορεί να ληφθεί υπό την πίεση ομάδων και συλλογικοτήτων, όταν μάλιστα η πλειοψηφία που δικάζει αυτές τις υποθέσεις είναι ένορκοι, δηλαδή απλοί πολίτες.
Αν τώρα θέλουμε να πάμε ως κοινωνία πίσω και από την Γαλλική Επανάσταση, δηλαδή πίσω και από τον Μοντεσκιέ, οφείλουμε να αντιληφθούμε, ότι κάτι τέτοιο είναι έξω από κάθε έννοια κράτους δικαίου και κάθε έννοια δημοκρατικής νομιμότητας. Η δικαιοσύνη δικάζει, κρίνεται και επικρίνεται για τις αποφάσεις της, αλλά «λαϊκά» δικαστήρια στήνονται μόνον στις δικτατορίες και στα ανελεύθερα καθεστώτα. Η ανθρωπότητα και κυρίως η Ευρώπη έχυσε πολύ αίμα για να φθάσουμε στη διάκριση των εξουσιών. Δεν ξέρω ποιός και με ποιό τρόπο μπορεί να βάλει φρένο σε αυτές τις αντιθεσμικές πρακτικές αλλά η επικινδυνότητα των «λαϊκών» δικαστηρίων τρομάζει και στρέφεται κατά των δικαιωμάτων των πολιτών.
