Η υπόθεση με τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις, άλλως υποκλοπές, που έχει προκαλέσει έντονες πολιτικές αντιδράσεις στο εσωτερικό, αλλά και σκληρές επικρίσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σχετικά με θεσμικά θέματα για τη λειτουργία του κράτους δικαίου, όπως όλα δείχνουν, βαίνει προς δικαστική εκκαθάριση.
Η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου που ανέλαβε να αξιολογήσει, λόγω της σπουδαιότητας της υπόθεσης, το σύνολο του υλικού και να ερευνήσει σε βάθος, στον βαθμό που είναι εφικτό, φαίνεται ότι προχώρησε και πλέον αναμένονται οι επόμενες κινήσεις του αρμόδιου αντεισαγγελέα, προκειμένου να απαντηθούν ερωτήματα και να φωτιστούν, όσο φωτιστούν, σκοτεινές πτυχές μιας υπόθεσης που από τη φύση της είναι ιδιαίτερα απαξιωτική για τη δημοκρατία μας.
Η ιστορία της Μεταπολίτευσης ωστόσο έχει να επιδείξει μια εμπειρία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σε ό,τι έχει να κάνει με τις κατά καιρούς καταγγελίες που διατυπώθηκαν για υποκλοπές και τηλεφωνικές παρακολουθήσεις. Οι όποιες έρευνες έγιναν, και από την εποχή του αείμνηστου Θεοφάνη Τόμπρα, αλλά και αργότερα επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή για θέματα υποκλοπών, αρμοδίων αρχών και κυρίως της δικαιοσύνης, δυστυχώς, δεν μπόρεσαν να βγάλουν κάποια άκρη, με αποτέλεσμα να έχει σχηματιστεί η εντύπωση στους πολίτες –όχι άδικα– ότι αυτές οι υποθέσεις ποτέ δεν οδηγούν σε κάποιο αποτέλεσμα.
Είτε διότι με τα σύγχρονα μέσα είναι δύσκολο να αποκαλυφθούν οι παράνομες υποκλοπές, είτε διότι εκείνοι που τις κάνουν ή τις οργανώνουν, ξέρουν καλά να κινούνται στο παρασκήνιο χωρίς να είναι εύκολο να αποκαλυφθούν.
Σε κάθε περίπτωση, εκείνο που οφείλει η Δικαιοσύνη στην παρούσα υπόθεση των υποκλοπών να ξεκαθαρίσει με πειστικό τρόπο και με στοιχεία είναι τούτο: Αν η ελληνική πολιτεία διά των αρμοδίων υπηρεσιών της (ΕΥΠ κ.λπ.) μπορεί να έχει εμπλακεί σε παράνομες παρακολουθήσεις. Αν δηλαδή μπορεί οι κρατικές υπηρεσίες να συνέχονται με παράνομα κέντρα παρακολουθήσεων πολιτών για λόγους που είναι σκοτεινοί και απολύτως καταδικαστέοι. Και αυτό γιατί οι νόμιμες παρακολουθήσεις από την ΕΥΠ ή όποια άλλη υπηρεσία –νόμιμες με την έννοια της αυστηρής τήρησης των όσων προβλέπονται– είναι… άλλου παπά Ευαγγέλιο. Εκεί η όποια έρευνα για τη νομιμότητα η μη, είναι θέμα που δεν αφορά τις παράνομες παρακολουθήσεις με τα κακόβουλα λογισμικά και τα συναφή. Πάντως, η ελληνική δικαιοσύνη φέρει πλέον το βάρος να δοθούν απαντήσεις και απαντήσεις πειστικές. Τι έγινε και πώς. Με στοιχεία, πέρα από τις πολιτικές αντιδικίες και τις πολιτικές σκοπιμότητες. Οι πολίτες θέλουν να ξέρουν και το δικαιούνται. Εν αναμονή λοιπόν.