Η ιστορία με το βιτριόλι και τα δύο κορίτσια, μορφωμένες κοπέλες και εργαζόμενες, έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, όχι μόνον γιατί αυτές οι προσωπικές ιστορίες διεγείρουν το κοινωνικό κουτσομπολιό.
Αλλά για πολλούς ακόμα λόγους. Πρώτα γιατί οι κοπέλες αυτές, θύμα και δράστις, είναι νέες, διέθεταν όλες τις προϋποθέσεις να οικοδομήσουν τη ζωή τους στρωτά και κανείς δεν θα περίμενε τα πράγματα να έχουν την τραγική εξέλιξη που είχαν τελικά.
Η αιφνίδια ανατροπή της ζωής τους,πρωτίστως η τραγική συνέπεια που προκλήθηκε στην υγεία, ψυχική και σωματική του θύματος, δεν μπορεί παρά να προκαλούν σοκ.
Αλλά και κάτι ακόμα. Η εμμονή της μιάς, αν έτσι έχουν τα πράγματα, η αντίληψή της για τη ζωή και ενδεχομένως τα προσωπικά της προβλήματα που της είχαν δημιουργήσει εικονικές πραγματικότητες, την οδήγησαν σε ένα έγκλημα που θυμίζει άλλες εποχές.
Το βιτριόλι, η εκδίκηση για λόγους ερωτικής αντιζηλίας θυμίζουν άλλες δεκαετίες και στις μέρες μας, όπου τα ήθη, οι αντιλήψεις, η ίδια η ζωή έχει διαμορφώσει για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, ανδρών και γυναικών, άλλες προσλαμβάνουσες στις προσωπικές σχέσεις, παραπέμπουν σε σκοτεινά μονοπάτια του παρελθόντος.
Θα μου πείτε. Δεν σκέπτονται όλοι λογικά. Συμφωνώ. Αλλά μια νέα κοπέλα, να οργανώσει, αν αυτά που ξέρουμε αποδειχθούν, μια επίθεση με βιτριόλι σε μια συνομήλική της, για λόγους ερωτικής αντιζηλίας δηλώνει πολλά. Και αποδεικνύει, ότι εκτός από τα μυαλά που μπλοκάρουν, υπάρχουν ακόμα “εν ζωή” κοινωνικές αντιλήψεις για τις προσωπικές – και όχι μόνον- σχέσεις, που δεν συμβαδίζουν με το σήμερα. Και μάλιστα σε νέους και νέες.
Η διαπαιδαγώγηση, το αναχρονιστικό κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον, τα διέξοδα της εποχής που πυροδοτούν σε προσωπικό επίπεδο εκρήξεις – κι όποιον πάρει ο χάρος- μπορεί να συγκροτούν το υπόβαθρο μιας τέτοιας αποτρόπαιης πράξης.Και βέβαια η προσωπικότητα του καθενός και τα βιώματά του. Πάντως κρίμα.
