Αν κουβεντιάσει κανείς με δικαστές ή με δικηγόρους που ασχολούνται με υποθέσεις, όπου εμπλέκεται, με τον ένα η τον άλλο τρόπο το δημόσιο, θα εισπράξει μία και μοναδική απάντηση.
«Το δημόσιο είναι ο χειρότερος διάδικος». Δηλαδή κωλυσιεργεί, καθυστερεί, δεν αποδέχεται έγκαιρα την ευθύνη του για να αποζημιωθούν θύματα από τις εγκληματικές του πράξεις η παραλείψεις.
Η εικόνα του δημοσίου στα δικαστήρια, όταν πολίτες στρέφονται εναντίον του, αντανακλά δυστυχώς σε κρατικές δομές, που νομίζουμε, η θέλουμε να πιστεύουμε, ότι δεν ανήκουν στην Ευρωπαίκή Ενωση. Κι όμως. Αυτή είναι η κατάσταση και έτσι το δημόσιο συμπεριφέρεται για τα αιτήματα πολιτών- θυμάτων των παραλείψεων του.
Ο κανόνας της συμπεριφοράς του δημοσίου, που εκπλήσσεται κανείς πως δεν έχει απασχολήσει τις εκάστοτε κυβερνήσεις αλλά και την παρούσα, δυστυχώς παρέμεινε κανόνας, χωρίς εξαίρεση, και στην υπόθεση με τα θύματα για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι.
Η πρώτη αγωγή, που επρόκειτο να δικαστεί την Παρασκευή, 27 Μαϊου στο Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο της Αθήνας, αναβλήθηκε. Ο λόγος είναι σοκαριστικός. Οι εγκαλούμενοι φορείς του δημοσίου, Πυροσβεστική, δήμοι Μαραθώνα και Πικερμίου αλλά και Πεντέλης, δήλωσαν στο δικαστήριο διά των νομικών τους εκπροσώπων, ότι δεν ήταν έτοιμοι!
Οι 27 χαροκαμένοι και καμένοι – κυριολεκτικά πολίτες- που είχαν προσφύγει για να ζητήσουν, αποζημιώσεις, για ηθικούς λόγους, έφυγαν άπρακτοι.
Τέσσερα χρόνια μετά τη βιβλική καταστροφή με την εκατόμβη των νεκρών, τις ανείπωτες καταστροφές περιουσιών, τους εκατοντάδες τραυματίες, είναι δυνατόν οι αρμόδιοι του δημοσίου να μην είναι έτοιμοι; Eίναι δυνατόν νομικές υπηρεσίες που καλοπληρώνονται να μην έχουν ετοιμάσει τους απαραίτητους φακέλους;
Και οι υπεύθυνοι αυτών των υπηρεσιών να μην τους έχουν ελέγξει; Ολοι έχουμε δεχθεί την προβληματική λειτουργία του δημοσίου. Αλλά όλα έχουν και όρια. Ορια που κανείς δεν είναι επιτρεπτό να ξεπεράσει, όταν πρόκειται για εκατοντάδες θύματα μιας φονικής και πρωτοφανούς καταστροφής.
Αν η Πολιτεία και η δικαιοσύνη, τουλάχιστον δεν μπορέσουν να ικανοποιήσουν τα αιτήματα ηθικής δικαίωσης των θυμάτων για αποζημίωση, τότε δεν ξέρω ποια κυβέρνηση και ποια κοινωνία θα μπορέσει κάτι τέτοιο να το διαχειριστεί.
