Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι το στυγερό έγκλημα της Πάτρας με τα παιδάκια έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο. Η απόδοση κατηγορίας ανθρωποκτονίας στη μάνα για τον θάνατο ενός από τα τρία παιδιά, ενώ σε έρευνα βρίσκεται και πως τα άλλα δύο παιδάκια έφυγαν από τη ζωή, έχουν προκαλέσει αποτροπιασμό στην κοινή γνώμη, που έκπληκτη παρακολουθεί για εβδομάδες μία εγκληματική δράση, που σπάνια εμφανίζεται και ακόμα σπανιότερα η διαχείριση των εμπλεκομένων, είναι όπως αυτή του ζεύγους Δασκαλάκη- Πισπιρίγκου.
Αλλωστε το γεγονός, ότι αυτό το έγκλημα ακουμπά πάνω στο πιό εμπεδωμένο αρχέτυπο, εκείνο της μάνας, με ότι η μάνα συμβολίζει στη συνείδηση όλων μας αλλά και στο θρησκευτικό υπόβαθρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αρκεί για να εξηγήσει γιατί η περίπτωση της Ρούλας Πισπιρίγκου, πέρα από όλα τα άλλα, έχει συνεπάρει την κοινή γνώμη.
Ομως η συνεχής κάλυψη του θέματος από τα Μέσα Ενημέρωσης, με λεπτομέρειες για τη ζωή του ζευγαριού, για τις σχέσεις μεταξύ τους, αλλά και με άλλα πρόσωπα, οι αναφορές σε δεδομένα που δεν σχετίζονται καν με την ουσία της διερευνώμενης υπόθεσης, καθώς αγγίζουν θέματα που ανάγονται σε κουτσομπολιό και σε αναπαραγωγή μιας θεματολογίας νοσηρής και χαμηλού επιπέδου, είναι κάτι που οφείλει να προσεχθεί.
Η όποια αναφορά σε στοιχεία που αποκαλύπτουν το έγκλημα, που εμφανίζουν νεότερα δεδομένα για τη δράση και την εμπλοκή των ατόμων που είναι σε έρευνα, σαφώς είναι δημοσιογραφικά αναγκαία. Ομως τα κουτσομπολιά που φθάνουν σε σημείο, που παρακάτω δεν πάει, οι αμφιβόλου αξίας δήθεν αποκαλύψεις που μπερδεύουν και συσκοτίζουν και κυρίως η προβολή της προσωπικότητας αυτών των προσώπων, που η εν γένει συμπεριφορά τους τους κατατάσσει εκεί, που τους πρέπει να τους κατατάξει, δεν είναι δυνατόν να υπέρ προβάλλονται και μάλιστα άκριτα και σχεδόν με μια ιδιότυπη ανοχή.
Η κοινωνία μας, όλοι εμείς στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, έχουμε μεγάλη ανάγκη από θετικά πρότυπα. Από θετικούς ανθρώπους και αισιόδοξες συμπεριφορές που ανεβάζουν τον άνθρωπο τιμούν την ανθρώπινη αξία και την ανθρώπινη προσπάθεια για το καλύτερο. Οι συμπεριφορές ανθρώπων χωρίς συναίσθηση, χωρίς ευθύνη,με βαριές εγκληματικές απολήξεις δεν είναι δυνατόν να κατακλύζουν σε καθημερινή βάση την θεματολογία των Μέσων Ενημέρωσης. Γιατί κάτι τέτοιο, αναπαράγει τη νοσηρότητα, δηλητηριάζει και υπονομεύει πολλά. Μας εθίζει, μας εξοικειώνει με τις πιό αποτρόπαιες και ακραίες εγκληματικές συμπεριφορές. Και το δηλητήριο αυτό κάτι αφήνει και δεν μας κάνει καλό. Η κοινωνική νοσηρότητα δεν είναι δυνατόν να τροφοδοτείται τόσο άκριτα από την εγκληματική δράση της Ρούλας Πισπιρίγκου…
