Ο θάνατος και η κηδεία του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου έφεραν στην επιφάνεια ένα θέμα σοβαρό, που δεν σχετίζεται με τις αποφάσεις που ελήφθησαν για την ταφή του και για το τυπικό που ακολουθήθηκε, αλλά με το πώς επί δεκαετίες το ελληνικό Δημόσιο διαχειρίστηκε την περιουσία της τέως βασιλικής οικογένειας, που περιήλθε στην κυριότητά του.
Πέρασαν ήδη περί τις τρεις δεκαετίες από τότε που και δικαστικά ξεκαθάρισε η υπόθεση, και το σύνολο της περιουσίας που ανήκε στα ανάκτορα είναι ιδιοκτησία του ελληνικού Δημοσίου, ενώ έχουν συμπληρωθεί περίπου πενήντα χρόνια από τότε που ο ελληνικός λαός ψήφισε κατά της μοναρχίας.
Από τότε και μέχρι σήμερα, ελάχιστα επί της ουσίας έχουν γίνει για να διατηρηθεί η περιουσία αυτή, που ανήκει στην ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας.
Τα περισσότερα, αν όχι όλα, τέως βασιλικά κτήματα, τα ανάκτορα, τα εξοχικά και λοιπά έχουν αφεθεί στην καταστροφική διαδικασία του χρόνου, με πολλά από αυτά να έχουν ήδη υποστεί ζημιές και καταρρεύσεις, που δύσκολα επανορθώνονται.
Το Τατόι, στο οποίο ετάφη ο τέως βασιλιάς, μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισε να αποτελεί αντικείμενο επισκευών από την πολιτεία, ενώ η πυρκαγιά του 2021, παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα από τους αρμοδίους, προκάλεσε τεράστιες ζημιές, αλλοιώνοντας το τοπίο και δημιουργώντας σε ορισμένες περιοχές κρανίου τόπο.
Από την πυρκαγιά και μέχρι σήμερα δεν έχουν γίνει ουσιαστικά πολλά πράγματα. Χρειάστηκε να αποβιώσει ο τέως βασιλιάς για να ζήσουμε όλοι την κατάντια του ελληνικού Δημοσίου, που έσπευσε για τα μάτια των επίσημων προσκεκλημένων για την κηδεία να φυτέψει την τελευταία ώρα, να καθαρίσει τα καμένα, που έστεκαν ακόμη εκεί αμάζευτα, να σουλουπώσει τον περιβάλλοντα χώρο, για να μη γίνουμε ρεζίλι διεθνώς.
Σπάνια θα βρει κανείς στις μέρες μας ανάλογα παραδείγματα εγκατάλειψης ιστορικών και πολιτιστικών μνημείων σε ευρωπαϊκές χώρες, επειδή δημιουργήθηκαν σε περιόδους και υπό πολιτικές συνθήκες που έχουν άρδην μεταβληθεί και οι λαοί, όπως ο δικός μας για τη μοναρχία, έχουν αποφασίσει άλλως.
Η εγκατάλειψη του Τατοΐου και των άλλων κτημάτων και ακινήτων της τέως βασιλικής οικογένειας, κτήσεων από χρόνια του ελληνικού Δημοσίου, προσβάλλει πρωτίστως τους πολίτες και τη δημοκρατία μας. Εκείνοι που ηγούνται κατά καιρούς του τόπου έχουν υποχρέωση τη διατήρηση των πολιτιστικών μνημείων, διότι αποτελούν αποτυπώματα ιστορικών γεγονότων, που θετικά η αρνητικά καθόρισαν την ιστορική μας διαδρομή και αποτελούν την ιστορία μας. Η αυτογνωσία ενός λαού και η αποδοχή της ιστορίας του, με όποιο πρόσημο, είναι αναγκαία προϋπόθεση για ένα ομαλό μέλλον.