Οι γυναικοκτονίες στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια έχουν προσλάβει επιδημικό χαρακτήρα. Όλο και πιο συχνά γυναίκες διάφορων ηλικιών δολοφονούνται με βαναυσότητα από συζύγους και συντρόφους.
Τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες, η αιτία των στυγερών δολοφονιών είναι το γεγονός, πως τα θύματα θέλουν να φύγουν από τη σχέση και να ακολουθήσουν το δικό τους δρόμο στη ζωή.
Πολλοί αναρωτιούνται. Γιατί τόσες πολλές γυναικοκτονίες; Που οφείλονται; Συνέβαιναν πάντα, αλλά τώρα γίνονται γνωστές;
H πραγματικότητα είναι, όπως φαίνεται από στατιστικές και από αναλύσεις ειδικών, πως πάντα συνέβαιναν γυναικοκτονίες, όπως και άλλα στυγερά εγκλήματα, αλλά τελευταία ο αριθμός τους έχει εκτοξευθεί.
Η αιτία για τη μεγάλη άνοδο των δολοφονιών γυναικών, οφείλεται στις αλλαγές που σημειώθηκαν – αναγκαίες και αναπόδραστες- στις σχέσεις των δύο φύλων, τις κοινωνικές μεταβολές που άλλαξαν και τη θέση της γυναίκας, τις δυνατότητες της, τις κοινωνικές της προσλαμβάνουσες και τη θέση της στην οικογένεια και τις σχέσεις.
Οφείλονται όμως και στα κοινωνικά πρότυπα που καλλιεργούνται, όπου η αίσθηση της κυριαρχίας, κυριαρχεί σε συντριπτικά ποσοστά μέσα στο κοινωνικό σώμα. Κυριαρχία σε όλα και πρώτα απ’ όλα στους αδύναμους, η σε εκείνους που κάποιοι θεωρούν αδύναμους.
Η κυριαρχία σε όλα, η αδιαφορία για τους άλλους και τις ανάγκες τους, η φασίζουσα νοοτροπία σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο, έχουν σαν συνέπεια την εκμηδένιση του αδύναμου, για αυτό δεν είναι τυχαίο,πως γυναίκες, ηλικιωμένες μητέρες και ανήμποροι πέφτουν πρώτα απ΄όλους θύματα βίαιων συμπεριφορών όλο και πιο συχνά απο συζύγους, συντρόφους και παιδιά για διάφορες αιτίες.
Η τάση κυριαρχίας, που έχει καταστεί κυρίαρχη, εκφράζεται στο εγκληματολογικό πεδίο – διότι εκφάνσεις έχει παντού- εκτός από τις δολοφονίες, τις βίαιες πράξεις σεξουαλικής κακοποίησης και τις βάναυσες συμπεριφορές σε ανάπηρους και άτομα με διανοητικές υστερήσεις, δυστυχώς, σε καθημερινή βάση, χωρίς να καταδικάζεται και σε άλλα πεδία. Μάλιστα οι βιαιότητες αυτού του τύπου θεωρούνται κανονικές και δεν αποτελούν αντικείμενο κοινωνικής απαξίας. Τα ζώα, για παράδειγματα δοκιμάζονται στη χώρα μας σε μόνιμη βάση σκληρά και βάναυσα, με συμπεριφορές που δεν έχουν σχέση με τον πολιτισμό και την αναγνώριση των δικαιωμάτων τους. Το ίδιο και η φύση που κακοποιείται σταθερά και μόνιμα. Θα αναρωτηθεί κάποιος.
Τι σχέση έχουν οι γυναικοκτονίες και τα στυγερά εγκλήματα με τα ζώα και τη φύση; Δυστυχώς έχουν. Διεθνείς μελέτες, έρευνες, στατιστικές αποδεικνύουν ως δεδομένο, ότι όποιος κακοποιεί,θα ξεκινήσει από τον πιό αδύναμο, όπως είναι τα ζώα και θα φθάσει, όπου μπορεί. Γι αυτό δεν είναι τυχαίο, πως σε πολλές χώρες, όταν διαπιστώνεται κακοποίηση ζώου, ερευνούν αμέσως για κακοποιήσεις του ίδιου ατόμου σε γυναίκες, ηλικιωμένους και ανήμπορους.
