Δεν λένε να κοπάσουν οι αντιδράσεις για την δικαστική απόφαση για τον Δημήτρη Λιγνάδη. Σχεδόν σε κάθε θεατρική παράσταση, η μουσική εκδήλωση, κάποιοι σηκώνουν πανό, ενώ το Σωματείο των Ελλήνων Ηθοποιών δεν παραλείπει να διαβάζεται ανακοίνωση καταδίκης για την απόφαση και για το γεγονός, ότι ο Λιγνάδης είναι έξω.
Οι αντιδράσεις που υπήρξαν έντονες από την πρώτη ημέρα που ανακοινώθηκε η απόφαση του Δικαστηρίου, ήταν αναμενόμενες, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών ήρθε – μέσω της απόφασης Λιγνάδη- σε επαφή με την εφαρμογή του νόμου, που προβλέπει αναστολή στην έκτιση της ποινής, ακόμα και σε περιπτώσεις εγκλημάτων με μεγάλη ηθική απαξία, όπως ο βιασμός, η και σε καταδίκες με ποινές ακόμα και 15 χρόνια.
Ο νόμος ισχύει και εφαρμόζεται σε καθημερινή βάση.Δεν εφαρμόστηκε μόνον για τον Λιγνάδη.
Ωστόσο, οι αντιδράσεις για την απόφαση Λιγνάδη δεν σταμάτησαν, παρά το γεγονός, ότι γράφτηκε πολλές φορές, ότι ο νόμος στην περίπτωση του δεν είχε επιλεκτική εφαρμογή.
Τι είναι λοιπόν εκείνο που κάνει τις αντιδράσεις για τον Λιγνάδη να μην κοπάζουν; Το γεγονός, ότι ένας καταδικασμένος για βιασμούς είναι έξω; Χωρίς αμφιβολία το σκέλος της απόφασης του Δικαστηρίου, που έδωσε αναστολή στην έκτιση της ποινής του Δημήτρη Λιγνάδη προκαλεί αντιδράσεις και είναι φυσικό.
Φτάνει όμως αυτό για να συνεχίζονται τόσο έντονες διαμαρτυρίες σε κάθε καλλιτεχνικό γεγονός; Aσφαλώς όχι.
Διότι για παράδειγμα, και ο γνωστός ηθοποιός Πέτρος Φιλιππίδης που κατηγορείται για βιασμούς είναι έξω,και μάλιστα πριν το Δικαστήριο καταλήξει σε απόφαση, και δεν έχουν προκληθεί έντονες αντιδράσεις ούτε «καταδίκες» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Τι διαφορετικό έχει λοιπόν η περίπτωση Λιγνάδη;
To διαφορετικό ίσως είναι, ότι η υπόθεση του Δημήτρη Λιγνάδη προσέλαβε από την πρώτη στιγμή πολιτικά χαρακτηριστικά. Η τοποθέτηση του στη διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου απο την παρούσα κυβέρνηση υπήρξε εξ αρχής η αφορμή, ώστε σε μια ποινική υπόθεση και μάλιστα για αδικήματα καθαρά ποινικής χροιάς_δεν είχε για παράδειγμα κατηγορηθεί για διαχείριση δημοσίου χρήματος-να δοθούν πολιτικές διαστάσεις. Διαστάσεις που καθορίζουν σημαντικά τη συνέχεια και την ένταση των διαμαρτυριών που σφράγισαν το φετινό καλοκαίρι.
Γιατί αλλιώς δύσκολα εξηγείται, πως μια δικαστική απόφαση, που είναι φυσικό να προκαλεί αντιδράσεις, πυροδότησε τέτοιο κύμα διαμαρτυριών που φθάνουν να δημιουργούν προβληματισμούς για «λαϊκά δικαστήρια» και για κοινωνικές συμπεριφορές, που δεν συνάδουν με εμπεδωμένα ανακλαστικά σε μια δημοκρατία. Εξ αυτού έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε, πού ακόμα μπορεί να φθάσει η πολιτική και σε τι είναι δυνατόν να ακουμπήσει στο μέλλον η πολιτική αντιπαράθεση
