Οσοι κάθε καλοκαίρι προκαλούν τις καταστροφικές και φονικές πυρκαγιές, στην πραγματικότητα δεν αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες. Οχι μόνο γιατί η ποινική κύρωση, που επιφυλάσσει γι’ αυτούς ο νόμος, είναι δυσανάλογη με τα τραγικά αποτελέσματα που επιφέρουν οι πράξεις τους. Αλλά γιατί πολιτεία, κοινωνία και βέβαια η Δικαιοσύνη, δεκαετίες τώρα αντιμετωπίζουν τους εμπρηστές ως συνήθεις παραβάτες του νόμου, όπως για παράδειγμα εκείνους που διαπράττουν πλαστογραφίες ή υπεξαιρέσεις ή κάποιο άλλο συνηθισμένο ποινικό αδίκημα.
Οι εμπρηστές, η συντριπτική τους πλειονότητα, όπως προκύπτει από τα στατιστικά δεδομένα, προκαλούν καταστροφικές και φονικές πυρκαγιές από εγκληματική αμέλεια και σπανιότερα από πρόθεση, όμως η αντιμετώπισή τους από την κοινωνία δεν ενέχει ηθική απαξία ανάλογη της καταστροφής που προκαλούν.
Παραμένουν άγνωστοι και επί της ουσίας ατιμώρητοι.
Ποιος γνωρίζει, για παράδειγμα, ποια ήταν η 70χρονη, η οποία το 2007 τηγανίζοντας στην αυλή της προκάλεσε από εγκληματική αμέλεια την τεράστια πυρκαγιά στην Ηλεία που κατέκαψε την περιοχή και οδήγησε στον θάνατο 65 ανθρώπους; Ποιος γνωρίζει τον ηλικιωμένο που έβαλε φωτιά με 9 μποφόρ στο Νταού Πεντέλης, πριν από πέντε χρόνια και προκάλεσε την τραγωδία στο Μάτι με τους 104 νεκρούς και τους δεκάδες εγκαυματίες;
(Για την ιστορία: Ο συγκεκριμένος εμπρηστής είναι κατηγορούμενος στη δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι και δεν «πατάει» στο δικαστήριο… Ούτε ζήτησε δημόσια ποτέ συγγνώμη… Ούτε πήγε φυλακή έστω για μια μέρα!)
Οι εμπρηστές, λοιπόν, που συνήθως δικάζονται για αμέλεια, μια και είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποδειχθεί ότι έβαλαν τη φωτιά με δόλο, κατά κανόνα εισπράττουν μικρές ποινές, ουδέποτε μπαίνουν στη φυλακή και δεν έχουν καμία άλλη κύρωση για τις μεγάλες καταστροφές που προκαλούν με την εγκληματική ανευθυνότητά τους σε ανθρώπους, ζώα, περιβάλλον και λοιπά.
Οι προσπάθειες των τελευταίων ετών, μετά την τραγωδία στο Μάτι, για αυστηροποίηση των ποινών για τους εμπρηστές δεν είναι ικανές να ικανοποιήσουν το αίσθημα δικαιοσύνης των πολιτών για εκείνους που προκαλούν τις ανυπολόγιστες καταστροφές βάζοντας φωτιές.
Πέρα από τις ποινές, για τις οποίες χρήσιμο θα ήταν η πολιτεία να προβλέψει ότι για τους εμπρηστές πρέπει να εκτελούνται, ανεξάρτητα από το ύψος τους, να πηγαίνουν δηλαδή φυλακή, όποια ποινή κι αν τους επιδικάζεται, επίσης διδακτικό θα ήταν να προβλέπονται κι άλλα μέτρα. Για παράδειγμα, κατάσχεση του συνόλου της περιουσίας τους και απόδοσή της στο Δημόσιο ή ακόμη και γνωστοποίηση με εισαγγελική εντολή των στοιχείων της ταυτότητας εκείνων που βάζουν τις φωτιές είτε από αμέλεια είτε από πρόθεση. Να τους ξέρει ο κόσμος. Να τους γνωρίζουν εκείνοι που χάνουν τους ανθρώπους τους, τα ζωντανά τους και τις περιουσίες τους και η κοινωνία που χάνει πολύτιμο κεφάλαιο στο περιβάλλον και στην οικονομία.
Οταν αλλάζουν οι καιροί και η κλιματική κρίση πλέον σαρώνει, δεν είναι δυνατόν οι εμπρηστές, οι εγκληματικά αυτοί ανεύθυνοι πολίτες, να αντιμετωπίζονται ως απλοί παραβάτες του νόμου. Είναι εγκληματίες. Και ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπίζονται.