Οι δικαστές που άφησαν ελεύθερο με περιοριστικούς όρους τον δράστη της στυγερής δολοφονίας της εντεκάχρονης στην Ηλεία, όταν είχε καταδίκη για σεξουαλική κακοποίηση ενός άλλου μεγαλύτερου κοριτσιού, ελέγχονται πειθαρχικά και πολύ σωστά.
Ο Αρειος Πάγος, μετά τις αποκαλύψεις ότι ο 37χρονος που δολοφόνησε το εντεκάχρονο παιδάκι, επειδή αντιστάθηκε στις προσπάθειες του να το βιάσει, διέταξε έλεγχο, γιατί ήταν έξω ο άνθρωπος αυτός παρά την προηγούμενη καταδίκη του σε κάθειρξη εννιά χρόνων, όταν είχε σεξουαλικά κακοποιήσει μια 14χρονη κοπελίτσα.
Η δίκη και η καταδίκη του έγινε το 2020. Πέρασαν όμως τέσσερα χρόνια και για διάφορους λόγους, δεν είχε δικηγόρο, η δίκη προσδιορίστηκε αλλά υπήρξε δικηγορική αποχή, το δικαστήριο στο εφετείο δεν έχει γίνει ακόμα. Ο στυγερός δολοφόνος της 11χρονης κυκλοφορούσε έξω για τέσσερα ολόκληρα χρόνια,με μια καταδίκη στην πλάτη για σεξουαλικό έγκλημα, έως ότου έφθασε στο αποτρόπαιο φονικό που μας έχει συγκλονίσει.
Ο νόμος που τότε ίσχυε, διότι έχει αλλάξει, έδινε τη δυνατότητα στους δικαστές (το δικαστήριο είχε πλειοψηφία ενόρκων) να τον αφήσουν έξω με όρους, άλλο που οι δικαστές δεν πρέπει να δικάζουν μόνον με την τυπική εφαρμογή του νόμου, αλλά με την ουσία της εγκληματικής δράσης και της προσωπικότητας και των λοιπών χαρακτηριστικών μιας υπόθεσης και μάλιστα, όταν πρόκειται για σεξουαλικό έγκλημα κατά ανηλίκου.
Γι αυτό άλλωστε ελέγχονται πειθαρχικά και πολύ σωστά.
Πάμε όμως και σε μία ακόμη σοβαρή παράμετρο αυτού του φρικιαστικού εγκλήματος. Στον ρόλο του οικογενειακού και κοινωνικού συνόλου. Είδαμε στα τηλεοπτικά δίκτυα, κατοίκους της περιοχής, συγγενείς του άτυχου παιδιού, που είχε και συγγενική σχέση με τον δράστη, να δηλώνουν, έτσι απλά, ότι ήξεραν για το ποινικό του παρελθόν του δράστη και για την καταδίκη του. Αλλά δεν είχαν τον νου τους ως φαίνεται στη μετέπειτα συμπεριφορά του.
Δεν φάνηκε να διέθεταν την αυτονόητη προσοχή για τη δραστηριότητα ενός τόσο βαριά παραβατικού ανθρώπου. Τον αντιμετώπιζαν σαν να μην συνέβαινε τίποτα.
Και εδώ οφείλουμε να σταθούμε όλοι. Η εγκληματικότητα και μάλιστα η σκληρή των σεξουαλικών αδικημάτων, που συνήθως τελούνται, αυτά λένε οι στατιστικές από γνωστούς και συγγενείς των θυμάτων, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνον με τους αυστηρούς νόμους, ούτε με τις καταδίκες που είναι εκ των υστέρων και στις περισσότερες περιπτώσεις δε φθάνουν και δεν μπορούν να οδηγήσουν σε επανόρθωση των όσων οδυνηρών έχουν βιώσει τα θύματα.
Ο ρόλος της οικογένειας και της κοινωνίας είναι καθοριστικός. Χωρίς αυτόν πρόληψη και αποφυγή των βαριών αυτών εγκλημάτων δεν μπορεί να υπάρξει. Τι δεν καταλαβαίνουμε.
