Η ιστορία µε τις ξαπλώστρες και τα… κρεβάτια στις παραλίες που έχουν ξεσηκώσει αντιδράσεις σε νησιά προκαλώντας έντονο ενδιαφέρον σε πολλούς, είναι δυστυχώς το κερασάκι στην τεράστια τούρτα της ασυδοσίας.
Η αυθαίρετη κατάληψη του αιγιαλού με κατασκευές κάθε είδους υπήρξε επακόλουθο του μπαζώματος των ακτών, της αυθαίρετης δόμησης μέχρι το κύμα και της ανέγερσης μονάδων και ξενοδοχείων δίπλα στη θάλασσα, εκεί όπου αυστηρά (υποτίθεται…) απαγορευόταν και απαγορεύεται.
Η διαχρονική και καθολική απαξία κάθε έννοιας προστασίας του περιβάλλοντος και του δημοσίου χώρου έχει φθάσει πλέον σε όρια τρέλας. Για δεκαετίες ακόμα και από την εποχή της επτάχρονης δικτατορίας, όταν έγιναν εγκλήματα και στο περιβάλλον, έως σήμερα, ουσιαστικά λίγα πράγματα έχουν γίνει για να προστατευθούν οικισμοί, νησιά, αστικά τοπία, θάλασσες, παραλίες, δάση. Η ασυδοσία και η παρανομία δεν έχουν αφήσει αλώβητους ακόμα και αρχαιολογικούς και ιστορικής σημασίας τόπους, που είναι αφημένοι στη φθορά του χρόνου ή έχουν μεταβληθεί σε σκουπιδότοπους.
Το πολιτικό μας σύστημα –σωστή η παροιμία, «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι»– έχει τεράστιες ευθύνες για ό,τι έχει διαχρονικά συμβεί. Οι ευθύνες του είναι κατά κυριολεξία εγκληματικές. Οχι μόνον ανέχεται και παροτρύνει την ασυδοσία, αλλά πολύ συχνά την έχει θριαμβευτικά επιβραβεύσει με νόμους για τα αυθαίρετα, νομιμοποιήσεις κ.λπ.
Και η κοινωνία ευθύνεται το ίδιο. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δεν δίνει «ένα παρά» για το περιβάλλον, την κακοποίηση νησιών και τόπων με φυσικό κάλλος. Ασχημονούν όπου μπορούν. Με αυθαίρετες κατασκευές, με σκουπίδια, αφρόντιστους δημόσιους χώρους, με ό,τι περνάει από το χέρι του καθενός. Λίγοι είναι εκείνοι που σέβονται το κλαρί στο οποίο επάνω όλοι καθόμαστε.
Το κράτος, με τεράστια ελλείμματα ουσιαστικής λειτουργίας, απλά παρακολουθεί για δεκαετίες την καταστροφή, την αυθαιρεσία και τη φθορά. Κι αν υπάρξει (όποτε) και καμιά αυστηρή εντολή για έρευνες, κινείται. Για λίγο, έτσι για τα μάτια του κόσμου. Η κατάσταση είναι πια πολύ προχωρημένη.
Εως ότου εφαρμοστούν συστήματα τεχνητής νοημοσύνης, για τα αυθαίρετα για παράδειγμα, όπως εξήγγειλε ο υπουργός Ακης Σκέρτος μέσω της «Κ», χρήσιμα θα ήταν μέτρα άμεσης απόδοσης. Ας καταργηθεί τουλάχιστον ο κυκεώνας των αρμοδιοτήτων, μήπως και καταστεί δυνατόν κάποια κρατική υπηρεσία να είναι υπεύθυνη και επιβάλλει τον ισχύοντα νόμο. Το βασικότερο: Εκπαίδευση στα σχολεία για το περιβάλλον. Μαθήματα για να αγαπήσουν τα παιδιά την πατρίδα μας, τους οικισμούς, τις πόλεις, τις θάλασσες, τα νησιά μας. Και σκληρή τιμωρία στους παραβάτες. Η σημερινή κυβέρνηση που έχει το «τράτο» της πρόσφατης μεγάλης εκλογικής νίκης έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει σε λύσεις. Μπορεί και οφείλει να το κάνει. Η πλειοψηφία των πολιτών το περιμένει. Αμεσα. Και η δικαιοσύνη από την πλευρά της ας αφήσει τα μισόλογα και τα «μπρος πίσω». Για το ΣτΕ ο λόγος. Που έχει προσφέρει για το περιβάλλον πολλά, αλλά έχει επιτρέψει περισσότερα…