Το γεγονός ότι ο έγκλειστος πρώην βουλευτής της Χρυσής Αυγής Ηλίας Κασιδιάρης πανηγύρισε έξαλλα την εκλογική επιτυχία του κόμματος Σπαρτιάτες, το οποίο και στήριξε προεκλογικά και φανερά, αποτελεί μια θεσμική αποτυχία του πολιτικού και του δικαστικού μας συστήματος.
Οι νομοθετικές προσπάθειες που έγιναν πριν από τις εκλογές, προκειμένου ο καταδικασμένος για εγκληματική οργάνωση Κασιδιάρης να μην μπει στη Βουλή, απέδωσαν μόνον μερικώς. Απέδωσαν στο ότι πράγματι ο ίδιος δεν είναι στη Βουλή, διότι θα ήταν αν δεν είχαν ψηφιστεί οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, γιατί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν τις ψήφισε.
Ούτε κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ στον Αρειο Πάγο υπόμνημα, όπως έκαναν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία προσκομίζοντας επιχειρήματα για να μην περάσουν το φράγμα του νόμου οι πολιτικοί σχηματισμοί με τους οποίους επιχείρησε να μπει στην εκλογική διαδικασία ο Κασιδιάρης.
Σημειώνω ότι ο έγκλειστος προσπάθησε και στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, του Μαΐου αλλά και του Ιουνίου, με διαφορετικό κάθε φορά σχήμα, να περάσει τον έλεγχο συνταγματικότητας και νομιμότητας που διενεργεί ο Αρειος Πάγος.
Και ενώ οι απαγορευτικές νομοθετικές ρυθμίσεις πράγματι έκλεισαν στον Κασιδιάρη την πόρτα της Βουλής, απέτυχαν να τον αποκλείσουν από την πολιτική επιρροή που άσκησε και να τον εμποδίσουν να είναι εκείνος που κινεί τα νήματα σε ένα κόμμα όπως οι Σπαρτιάτες, το οποίο πλέον διαθέτει μια σημαντική κοινοβουλευτική παρουσία.
Αλλωστε τις σχέσεις Κασιδιάρη – Σπαρτιατών τις παραδέχθηκε δημόσια ο επικεφαλής του κόμματος Βασίλης Στίγκας, αναφερόμενος στο «αναγκαίο καύσιμο», όπως χαρακτήρισε τη στήριξη Κασιδιάρη που οδήγησε το κόμμα του στη Βουλή.
Υστερα από αυτή την εξέλιξη, τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά και πάντως επικεντρώνονται στο αν πράγματι οι νομοθετικές προσπάθειες που έγιναν ήταν αρκετές για να «ανακόψουν» την επάνοδο στη Βουλή της Χρυσής Αυγής με άλλο πολιτικό μανδύα ή αν η εφαρμογή των ρυθμίσεων αυτών στην πράξη έγινε όπως έπρεπε.
Επ’ αυτού διατυπώνονται πολλές και διαφορικές απόψεις, που γενικά συμπυκνώνονται στο συμπέρασμα πως ο νόμος γενικά ήταν σωστός αλλά η εφαρμογή του υπήρξε προβληματική. Και τούτο διότι πολλοί επισημαίνουν ότι δεν προσκομίστηκαν στον Αρειο Πάγο, ως έδινε τη δυνατότητα ο νόμος, στοιχεία από κρατικές υπηρεσίες που να συνηγορούν ή να αποδεικνύουν τις σχέσεις Κασιδιάρη – Σπαρτιατών.
Εκείνο όμως που επί της ουσίας προκύπτει απ’ όλα αυτά είναι πως μια σημαντική μερίδα του εκλογικού σώματος έλκεται και ψηφίζει πολιτικούς σχηματισμούς με νεοναζιστικές απόψεις, κάτι που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με νόμους. Σε αυτά τα φαινόμενα, προβληματικά για τη δημοκρατία μας, την απάντηση έχει κυρίως η πολιτική. Επί της ουσίας και όχι με ρητορικούς αφορισμούς και γενικολογίες…