Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά, φοβάμαι ότι δεν θα είναι και η τελευταία, που καταδικάζεται η χώρα μας με πρόστιμο από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για παραβιάσεις του τεκμηρίου αθωότητας, το οποίο, ως φαίνεται, αποτελεί «ψιλά γράμματα» για πολιτικούς και όχι μόνον.
Η πρόσφατη δικαίωση από το Δικαστήριο του Στρασβούργου, όπως εν συντομία ονομάζεται το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, της άλλοτε γενικής γραμματέως Δημοσίων Εσόδων Αικατερίνης Σαββαΐδου, επανέφερε στην επικαιρότητα το μείζονος σημασίας, από θεσμικής, δημοκρατικής και πολιτικής πλευράς, θέμα των παραβιάσεων του τεκμηρίου αθωότητας και των αποφάσεων καταδίκης που συχνά εισπράττει η ελληνική πλευρά.
Η Αικατερίνη Σαββαΐδου, που είχε απομακρυνθεί από τη θέση της κακήν κακώς από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και είχε υποστεί διώξεις, όπως και ο τότε επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής Ανδρέας Γεωργίου, προσέφυγε στο Στρασβούργο για δηλώσεις τής τότε κυβερνητικής εκπροσώπου Ολγας Γεροβασίλη, που δημόσια είχε μιλήσει για εξυπηρέτηση συμφερόντων από την κ. Σαββαΐδου και βλάβη του δημοσίου συμφέροντος, την ώρα που είχαν αρχίσει εις βάρος της οι ποινικές εμπλοκές, από τις οποίες στη συνέχεια αμετάκλητα αθωώθηκε.
Το Δικαστήριο έκρινε το αυτονόητο. Οτι ουδείς μπορεί να προδικάζει την ενοχή και την ποινική εμπλοκή κάποιου πριν η δικαιοσύνη αποφανθεί, πολλώ δε μάλλον, όταν είναι κυβερνητικός αξιωματούχος και οι κουβέντες του μετράνε και μπορεί να επηρεάσουν την όποια δικαστική εξέλιξη.
Το πρόστιμο για την περίπτωση της κ. Σαββαΐδου και η καταδίκη για τις δηλώσεις Γεροβασίλη έθεσαν και πάλι ψηλά τον πήχυ από το Δικαστήριο για την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών, όταν εμπλέκονται στη δίνη δικαστικών διαδικασιών και όταν πολιτικοί, υπουργοί και άλλοι σπεύδουν για λόγους πολιτικών σκοπιμοτήτων να προδικάσουν την ενοχή τους και την καταδίκη τους.
Τα παραδείγματα είναι πολλά και γνωστά. Πολύ συχνά, κυβερνητικοί παράγοντες και κρατικοί αξιωματούχοι τοποθετούνται για την ενοχή προσώπων πριν δικαστούν και καταδικαστούν. Μέσα Ενημέρωσης δεν πάνε πίσω. Το αντίθετο. Πρωτοστατούν σε καταδίκες πριν από τη δίκη και το πολύπαθο τεκμήριο αθωότητας… δεν ξέρει πού να κρυφτεί.
Από τεκμήριο αθωότητας τείνει να γίνει, μετά τις αλλεπάλληλες καταδίκες για τις παραβιάσεις που εντοπίζονται στη χώρα μας από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τεκμήριο ενοχής αυτών που δεν το σέβονται.
Είτε στον βωμό της εξυπηρέτησης πολιτικών σκοπιμοτήτων, που είναι πολύ σοβαρό και τονίζεται και στην πρόσφατη απόφαση για την περίπτωση Σαββαΐδου, είτε για άλλους λόγους, απόλυτης απαξίας στην τήρηση της νομιμότητας και των δικαιωμάτων των πολιτών που βρίσκονται στη δίνη ποινικών εμπλοκών. Κατά τα άλλα είμαστε Ευρώπη και μάλιστα το κατά σειρά δέκατο μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας…