Εδώ και καιρό διεξάγονται δύο δίκες ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου, με κατηγορούμενους δύο πρώην υπουργούς στις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.
Τον Νίκο Παππά που δικάζεται μαζί με τον επιχειρηματία Χρήστο Καλογρίτσα για τους χειρισμούς του στον πολυσυζητημένο διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, ο οποίος με πάταγο κατέπεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ως αντισυνταγματικός.
Και τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, πρώην εισαγγελέα, που διετέλεσε μεγάλο διάστημα αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, που δικάζεται για σειρά παρεμβάσεων στο έργο συγκεκριμένων εισαγγελέων,που επώνυμα και δημόσια τον κατήγγειλαν.
Αν οι πολίτες παρακολουθούσαν τη δικαστική διαδικασία, θα ήταν αντιμέτωποι με πλευρές της πολιτικής πρακτικής, που παραμένουν καλά κρυμμένες από την κοινή γνώμη, πλευρές που δεν περιποιούν τιμή σε πολιτικά πρόσωπα με κυβερνητικές θέσεις, σε μια ευρωπαϊκή χώρα, με πολιτικούς χειρισμούς που παραπέμπουν σε δραστηριότητες που κινούνται στα όρια του νόμου και με ύφος πεζοδρομιακών τύπων.
Απειλές, συναλλαγές, χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, αποκαλύψεις κουτσομπολιού της γειτονιάς, επικίνδυνες πρακτικές για τη λειτουργία του κράτους κυριαρχούν στις δίκες ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου, και ειδικά σε εκείνη με δικαζόμενο τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, όπου υπήρξαν στιγμές, που η διαδικασία παρέπεμπε σε συνθήκες θεσμικού βούρκου.
Εκείνο όμως που πραγματικά προβληματίζει, δεν είναι οι χειρισμοί των δικαζόμενων υπουργών, ούτε οι ποινικές εμπλοκές στη δίνη των οποίων βρέθηκαν και οι δύο στο εδώλιο του Ειδικού Δικαστηρίου.
Το σοβαρότερο που αναδύεται από τα δύο Ειδικά Δικαστήρια, είναι πως πολιτικοί σχηματισμοί, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που ψηφίζεται από εκατομμύρια πολίτες, εμπιστεύονται τύπους, που οι απόψεις, η πρακτική και το ύφος τους, φθάνουν να αφήνουν ακόμα και μια αίσθηση πολιτικά πολύ πικρή , όπως αυτή που αναδύθηκε ορισμένες φορές, κατά την απολογία του δικαζόμενου Δημήτρη Παπαγγελόπουλου.
Στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα εκπλήσσει το γεγονός, να διεξάγονται δίκες για παρεμβάσεις θεσμικού τύπου σε νευραλγικούς τομείς, όπως η δικαιοσύνη και τα μέσα ενημέρωσης. Είμαστε το δέκατο μέλος στην ευρωπαϊκή οικογένεια, με εμπεδωμένη συνείδηση δημοκρατίας. Υπάρχουν τόσοι άξιοι και ικανοί σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Ας κοιτάξουν σε αυτούς τα πολιτικά κόμματα…
