Σε μια συγκυρία, διεθνή και εγχώρια, όπου τα προβλήματα είναι σύνθετα και πολυπαραγοντικά και η κοινωνία μπερδεμένη και αμήχανη επιχειρεί να κατανοήσει τις δυσκολίες των καιρών και τις συνέπειες τους, φαινόμενα σαν αυτά της Πολυτεχνειούπολης μας πάνε πάρα πολύ πίσω.
Οι έγνοιες της εποχής μας, οι πραγματικοί προβληματισμοί των πολιτών δεν είναι δυνατόν να περιστρέφονται σε αυτονόητες απαντήσεις, που δυστυχώς, στα καθημάς αποτελούν ακόμα(!) αντικείμενο αντιπαραθέσεων.
Δεν είναι δυνατόν να τίθεται ως θέμα, γιατί η αστυνομία μπήκε στον πανεπιστημιακό χώρο για να αντιμετωπίσει δραστηριότητες βαριάς εγκληματικότητας, με συμμορίες που είχαν για χρόνια εισχωρήσει μέσα σε μια φοιτητική εστία και έκαναν τις εγκληματικές τους ενέργειες με την ησυχία τους και εκ του ασφαλούς.
Ποια συζήτηση μπορεί να γίνει για το αν η αστυνομία είχε το δικαίωμα και αν έπραξε καλώς. Ο ρόλος της αστυνομίας σε όλα και μήκη και τα πλάτη της γης, αλλά πρωτίστως στις δημοκρατίες που θέλουν να έχουν και ουσιαστική νομιμοποίηση και να υπηρετούν το κράτος δικαίου, είναι ένας.Να προστατεύει τη ζωή και την περιουσία των πολιτών και του κράτους. Οχι να αφήνει τον κάθε παράνομο να ιδιοποιείται δημόσια περιουσία και απάνω να εγκληματεί.
Οι αιτιάσεις,λίγων ευτυχώς, περί πανεπιστημιακού ασύλου και περί μη επέμβασης της αστυνομίας σε ακαδημαικούς χώρους, δεν προσφέρονται για καν αντίκρουση. Προσκρούει στη λογική και στη δημοκρατική νομιμότητα να τελούνται κακουργήματα, βαριά εγκλήματα μέσα σε ένα πανεπιστημιακό χώρο, να κινδυνεύουν ζωές και η αστυνομία να κάθεται αδρανής και να κοιτάει.
Η κατάσταση που είδαμε όλοι στην Πολυτεχνειούπολη και τη φοιτητική της εστία, είναι ντροπή και για το πανεπιστήμιο και για την πολιτεία και για την κοινωνία μας.
Και η ευθύνη για το πρωτοφανές- δυστυχώς όχι μοναδικό- αίσχος βαρύνει πρώτα απ΄όλα το πολιτικό μας σύστημα, που με τον ένα η τον άλλο τρόπο έχει για δεκαετίες αφήσει αυτές τις καταστάσεις να υπάρχουν και να παγιώνονται, δημιουργώντας «δικαιώματα», όσο και στο ίδιο το πανεπιστήμιο που έχει επιτρέψει την μακροημέρευση μέσα στους χώρους του εγκληματικών δραστηριοτήτων και έκνομων δράσεων πάσης φύσεως.
Είναι δύσκολο να υπάρξουν σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου, ανάλογες θλιβερές και αποκαρδιωτικές εικόνες. Και σε όσους ακόμα θεωρούν, πως είμαστε στη δεκαετία του 70, όπου η ύπαρξη της αστυνομίας στα πανεπιστημιακά ιδρύματα σήμαινε άλλα και πολύ σοβαρά για τη δημοκρατίας μας, ας αναλογιστούν πως το ημερολόγιο πια γράφει 2022 και το τότε με το σήμερα, επί της ουσίας σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, έχει όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο…
