Η κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική Δικαιοσύνη έχει επισημανθεί από πάρα πολλές πλευρές, ενώ αποτελεί βιωματική εμπειρία χιλιάδων πολιτών. Ομως, τα συμπεράσματα μελέτης που συντάχθηκε για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης από την Παγκόσμια Τράπεζα (δημοσιεύθηκε στο φ. της «Καθημερινής» την Κυριακή), με πλήρη αποτύπωση της δικαστικής μας πραγματικότητας, δεν προσφέρονται για απολύτως κανέναν εφησυχασμό.
Η Ελλάδα βρίσκεται, έπειτα από σχεδόν πενήντα χρόνια στην Ε.Ε., στη θλιβερή 146η θέση διεθνώς στον δείκτη που καθορίζει την απόδοση των δικαστικών συστημάτων. Πόσο δηλαδή αργούν τα δικαστήρια να εκδώσουν μια απόφαση. Σύμφωνα με τα στατιστικά της μελέτης, 1.711 ημέρες απαιτούνται στη χώρα μας –κατά μέσον όρο– από την ώρα που θα γίνει μια αγωγή έως την εκτέλεση της απόφασης κι αυτό τα λέει όλα. Ενώ, ότι χρειάζονται 1.400 ημέρες για να εκδοθεί μια απόφαση τελεσίδικη, δεν αφήνει περιθώρια καμιάς δικαιολογίας.
Οι αιτίες της καθίζησης στο δικαστικό μας σύστημα με τους απογοητευτικούς δείκτες, που είναι ανασταλτικοί για την οικονομική ανάπτυξη, τις επενδύσεις, την εμπέδωση ισονομίας στους πολίτες και τη λειτουργία του κράτους δικαίου είναι πάρα πολλές.
Αναμφίβολα το μεγάλο μερίδιο ανήκει στις εκάστοτε κυβερνήσεις, που με παραλείψεις αλλά και αλλεπάλληλες καταστροφικές δράσεις συνετέλεσαν στη σημερινή κατάσταση. Από την άλλη, δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει τις ευθύνες και άλλων παραγόντων, όπως η ασύστολη νομοθετική παραγωγή, που μόνον ύλη για τα δικαστήρια παράγει, αλλά και τα εσωτερικά προβλήματα του δικαστικού σώματος, που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των πολλών, υπάρχουν και επαυξάνουν το πρόβλημα λειτουργίας του συστήματος.
Η κυβέρνηση προεκλογικά και μετεκλογικά εξήγγειλε ευρείες αλλαγές στο δικαστικό σύστημα, σε μια προσπάθεια ανάσχεσης της κατάρρευσης. Οι όποιες μεταρρυθμίσεις, που ευτυχώς αποτελούν προαπαιτούμενο για το Ταμείο Ανάκαμψης και αν δεν υλοποιηθούν δεν… θα πάρουμε λεφτά, οφείλουν να γίνουν χθες. Ομως, γι’ αυτές τις αλλαγές, που είναι δύσκολες, απαιτείται πολλή δουλειά, μελέτη, σοβαρότητα, συνεργασία με αυτούς που ξέρουν και όχι θεσμικές ακροβασίες, που θα εξανεμιστούν σύντομα και θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα και από τώρα. Γιατί αν χαθεί κι αυτή η ευκαιρία, δεν θα έχει συνέπεια μόνον ότι θα χαθούν χρήματα από το Ταμείο –που δεν είναι λίγο…– αλλά ότι η Δικαιοσύνη, πυλώνας κοινωνικής συνοχής και οικονομικής ανάπτυξης, σύντομα θα καταρρεύσει. Και η σημερινή θλιβερή κατάταξή της διεθνώς στην 146η θέση θα υποχωρήσει κι άλλο, φθάνοντας στον πάτο της παγκόσμιας κατάταξης. Δεν απέχει άλλωστε και πολύ…