Η πιο σοκαριστική είδηση των τελευταίων ημερών, εκτός από τον φονικό σεισμό στην Ιαπωνία και το μαζικό έγκλημα στην Πράγα, είναι η άγρια, βίαιη ταπείνωση που δέχθηκε ένα 14χρονο παιδί στην Αγία Παρασκευή, όταν αναγκάστηκε από συμμαθητή του, μάλιστα από «επώνυμο» ιδιωτικό σχολείο όπου φοιτά, μαζί με άλλους ανηλίκους, να υποστεί εξευτελισμούς και ξυλοδαρμό, ενώ ακολούθησε μπαράζ απειλών στο ίδιο και στην οικογένειά του.
Η υπόθεση θα ήταν άλλη μια συνηθισμένη (…) δυστυχώς, ιστορία σκληρής επίθεσης ανηλίκων κατά ανηλίκου, αν δεν είχε και άλλα στοιχεία, που την καθιστούν πραγματικά σοκαριστική.
Τα τρία ανήλικα που ταπείνωσαν τον άτυχο 14χρονο που βγήκε βόλτα με τον σκύλο του εκατό μέτρα από το σπίτι του, φυγαδεύτηκαν από τους ίδιους τους γονείς, προκειμένου να αποφύγουν τις συλλήψεις και το αυτόφωρο!
Το ίδιο έκαναν και οι εγκαλούμενοι γονείς, που μηνύθηκαν από την οικογένεια του θύματος, και εξαφανίστηκαν για να αποφύγουν τις συνέπειες των πράξεών τους. Φρόντισαν να κρυφτούν, δεν ζήτησαν ούτε μία συγγνώμη, δεν είπαν τίποτα για το θύμα και την οικογένειά του, που προσπαθεί να συνέλθει από το σοκ και να αντιμετωπίσει έναν ηθικό βιασμό 14χρονου παιδιού. Δεν μίλησαν ούτε και για τα δικά τους παιδιά. Οι ανήλικοι είναι ανήλικοι και δεν είναι τυχαίο ότι και ο νόμος, διεθνώς, τους αποδίδει ευθύνες μάλιστα ακόμα και για σοβαρά περιστατικά, βαριές μεν, αλλά λαμβάνοντας πάντα υπόψη την ανηλικότητά τους.
Ομως οι γονείς, που έχουν την πραγματική ευθύνη διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους, την ευθύνη της εκπαίδευσής τους και της προσαρμογής τους σε ηθικά και κοινωνικά πλαίσια; Τι έκαναν; H ποινική δίωξη εις βάρος τους, δεν ξέρω αν αρκεί. Δεν ξέρω αν οι αρμόδιες εισαγγελικές αρχές και οι κοινωνικές υπηρεσίες οφείλουν να παρέμβουν και πέραν των ποινικών κυρώσεων. Διότι κάποιος οφείλει να προστατεύσει, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, εκτός από το θύμα, και τα παιδιά που έχουν δυστυχώς την ατυχία να μεγαλώνουν με γονιούς που δεν έχουν συναίσθηση της ευθύνης τους. Διότι και αυτά είναι απροστάτευτα και κινδυνεύουν να γίνουν, όπως έχει ήδη συμβεί, κίνδυνος για τους άλλους και κίνδυνος για τον εαυτό τους.
Κρίμα για γονιούς, που ανήκουν υποτίθεται στη μεσαία τάξη, έχουν οικονομικές δυνατότητες, μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους –και μπράβο τους– σε καλά σχολεία, αλλά δυστυχώς αποδεικνύεται ότι όχι μόνον δεν είναι επαρκείς ως γονείς, αλλά δεν είναι ούτε υπεύθυνοι άνθρωποι…