Δεν είναι η πρώτη φορά, στα πολλά χρόνια της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας, που η Δικαιοσύνη, εκούσα άκουσα, ενεπλάκη σε σκληρές πολιτικές αντιπαραθέσεις ή πρωταγωνίστησε στο να εκτονωθούν ή διογκωθούν πολιτικά πάθη και πολιτικές σκοπιμότητες.
Η υπόθεση Κοσκωτά, ή το σκάνδαλο της Τράπεζας Κρήτης, ήταν καθοριστική στιγμή για τη Δικαιοσύνη, η οποία από τότε μπήκε στο πολιτικό παιχνίδι, διαδραμάτισε ρόλο στα γεγονότα της εποχής, που έφθασαν έως το σημείο να παραπεμφθεί σε δίκη ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, σε ένα κλίμα σκληρής πόλωσης.
Και ενώ η Δικαιοσύνη διαχειρίστηκε το σκάνδαλο μέχρι τη δίκη στο Ειδικό Δικαστήριο, εκείνη στη συνέχεια συνέδραμε καθοριστικά στο να εκτονωθεί η σκληρή πολιτική κόντρα, να επανέλθει η πολιτική ομαλότητα και να δρομολογηθούν εξελίξεις που άφησαν πίσω διχαστικές πολιτικές και σκοτεινές σελίδες στην αντιπαράθεση των κομμάτων. Η διαχείριση της δίκης Κοσκωτά από τον τότε πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Βασίλειο Κόκκινο, υπήρξε υποδειγματική, για το πώς η Δικαιοσύνη μπορεί να αποφορτίσει τη βαριά πολιτική ατμόσφαιρα, χωρίς να ανακατέψει περισσότερο το πολιτικό σκηνικό. Αυτοί οι χειρισμοί προϋποθέτουν αυτό που κατέδειξε η ιστορία των πενήντα ετών Μεταπολίτευσης: πολιτική σύνεση από όλους, αλλά και ηγετικές φυσιογνωμίες στη Δικαιοσύνη.
Πάμε τώρα στο σήμερα. Η διαχείριση των καταγγελιών για τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις σε πολιτικό αλλά και σε δικαστικό επίπεδο έχει δεχθεί επικρίσεις επί επικρίσεων και η Δικαιοσύνη –για μία ακόμη φορά– βρέθηκε στο επίκεντρο της πολιτικής διαμάχης, η οποία κορυφώθηκε με την έκδοση του πορίσματος από τον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αχιλλέα Ζήση, το οποίο επικύρωσε η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου.
Η κυβέρνηση δέχθηκε πυρ ομαδόν από κόμματα της αντιπολίτευσης και από τους καταγγέλλοντες τηλεφωνικές παρακολουθήσεις, στη λογική της πολιτικής ευθύνης, ενώ και ο Αρειος Πάγος εισέπραξε σκληρή κριτική για τα ευρήματα του πορίσματος, κυρίως στο σημείο που δεν απoδόθηκαν ευθύνες στην ΕΥΠ για διπλές παρακολουθήσεις προσώπων που ήταν και στόχοι παράνομων παρακολουθήσεων με το λογισμικό Pretador. Τα επιχειρήματα που διατυπώθηκαν στον δημόσιο διάλογο υπέρ και κατά του πορίσματος είναι τόσα, που δεν χρειάζεται να προστεθεί κάτι ακόμη. Να σημειώσουμε, όμως, κάτι δεν έχει πολύ προσεχθεί. Με το πόρισμα δεν έχει κλείσει το σύνολο της υπόθεσης. Αντιθέτως. Παραπέμφθηκαν σε δίκη τέσσερα στελέχη εταιρειών που είχαν ανάμειξη με το Pretador σε παράνομες παρακολουθήσεις, πολιτικών, δημοσιογράφων κ.ά. Αρα, το θέμα παραμένει στη Δικαιοσύνη ανοικτό και αυτό δεν είναι λίγο. Η Δικαιοσύνη έχει και τώρα το βάρος αυτής της διαχείρισης…