Κανείς δεν αντιλέγει, ότι η κλιματική αλλαγή έχει επιδεινώσει τα δεδομένα και ότι οι συνθήκες παρατεταμένου καύσωνα και ξηρασίας αποτελούν ιδανικό περιβάλλον για τις πυρκαγιές.
Κανείς δεν αντιλέγει, ότι οι σφοδροί άνεμοι σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω πυροδοτούν συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες, όταν μια φωτιά ξεκινήσει.
Ομως το θέμα είναι τι έχει γίνει από πλευράς αρμοδίων, κρατικού μηχανισμού, δήμων, πολιτών, ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι αρνητικοί παράγοντες για τις φωτιές. Δεν μπορεί να φταίει μόνον η κλιματική κρίση. Χρόνια τώρα και όσο περνάει ο καιρός τα πράγματα γίνονται χειρότερα – και τραγικότερα- οι φωτιές στην ελληνική επικράτεια αφανίζουν τα πάντα. Πια έχουν φθάσει σε περιοχές με αστικό ιστό, γιατί από δασικές εκτάσεις έχουν κατακαεί χιλιάδες στρέμματα.
Μόνον φέτος και μόνον τις τελευταίες ημέρες οι ανακοινώσεις για τα καμένα από την πύρινη λαίλαπα σοκάρουν και αποκαρδιώνουν. Πάνω από ένα εκατομμύριο στρέμματα, ενώ για την περιοχή της Αλεξανδρούπολης ανακοινώθηκε, ότι είναι η μεγαλύτερη καμένη περιοχή τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη.
Με αυτά τα δεδομένα, χωρίς πολλές κουβέντες, η κυβέρνηση, οι αρμόδιοι υπουργοί, οι επιτελείς του κρατικού μηχανισμού, είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένοι να πάρουν πραγματικά και ουσιαστικά μέτρα ανάσχεσης, έστω και τώρα, της καταστροφής.
Επανίδρυση της δασικής υπηρεσίας, επανασχεδιασμός της πυρόσβεσης, αυστηρές προδιαγραφές για τους δήμους να καθαρίζουν και να προλαμβάνουν, ενημέρωση των πολιτών (διότι και οι πολίτες δεν είναι άμοιροι ευθυνών) να μην πετάνε σκουπίδια παντού (έχουν γεμίσει τα δάση και οι εθνικοί δρόμοι); Aυτά και άλλα τόσα. Αλλά τώρα και όχι αύριο. Διότι αν η σημερινή κυβέρνηση με την τεράστια δύναμη του εκλογικού της ποσοστού δεν τολμήσει τη λήψη μέτρων, τότε τίποτα ουσιαστικό δεν θα γίνει. Οι πολίτες που σκέπτονται και προβληματίζονται- και είναι η μεγάλη πλειοψηφία- περιμένουν πολλά και πάντως αξιώνουν να ζούμε σε μια χώρα, όπου δεν θα ισχύει ο νόμος του αυτόματου πιλότου.
