Με ενσυναίσθηση και θεσμική ευθύνη η εισαγγελέας στη δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι Σταματία Περιμένη, αιτιολογεί από το πρωί την πρόταση της με λεπτομέρειες για σωρεία νομικών και πραγματικών ζητημάτων που καθόρισαν τη δικαστική εξέλιξη της απίστευτης τραγωδίας με την εκατόμβη των νεκρών και τους δεκάδες εγκαυματίες
Με λίγους συγκεντρωμένους, ανάλογα με το μέγεθος της τραγωδίας και παρά το κάλεσμα του συλλόγου των συγγενών των θυμάτων, έξω από το δικαστικό μέγαρο η δίκη σε δεύτερο βαθμό έφθασε σήμερα στο στάδιο της εισαγγελικής πρότασης.
Το κρίσιμο και ευαίσθητο σημείο της εισαγγελικής αγόρευσης που προκάλεσε και αντιδράσεις μέσα στην αίθουσα, είναι να εξηγήσει η εισαγγελέας, στους χαροκαμένους συγγενείς και τους πραγματικά καμένους εγκαυματίες την εφαρμογή του νόμου με τον οποία διεξάγεται η δίκη που προβλέπει κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος.
Η εισαγγελική λειτουργός επιχείρησε με σεβασμό στους συγγενείς των θυμάτων να καταστήσει σαφές πως ο νόμος έστω και κακός οφείλει να εφαρμόζεται και όχι να κυριαρχούν στην απονομή της δικαιοσύνης λαϊκά δικαστήρια.
Επίσης τόνισε με έμφαση, ότι δεν μπορεί να μετατραπεί η κατηγορία από πλημμέλημα σε κακούργημα γιατί θα υπάρξει άμεσος κίνδυνος παραγραφής και κανένας δεν θα τιμωρηθεί.
Ειδικότερα, τα σημαντικότερα σημεία της εισαγγελικής αγόρευσης σχετικά με τα νομικά θέματα αλλά και τις εγκληματικές παραλείψεις που οδήγησαν στην πρωτοφανή τραγωδία και οι τοποθετήσεις συγγενών των θυμάτων.
Ο κίνδυνος της παραγραφής
Οι συνήγοροι των συγγενών των θυμάτων ζήτησαν η εισαγγελική πρόταση να κατατεθεί εγγράφως, ωστόσο η εισαγγελέας της έδρας Σταματίνα Περιμένη, εξήγησε πως θα κατατεθεί μεταγενέστερα. «Λόγω σοβαρότητας της υπόθεσης και της χρονικής στενότητας υπέβαλα τον εαυτό μου σε έναν τιτάνιο αγώνα να προετοιμαστώ για όλους αυτούς τους ανθρώπους. Ο λόγος που όταν έκλεινα τα μάτια μου έβλεπα σκηνές από αυτήν την τραγωδία και όταν τα άνοιγα τους ανθρώπους εδώ ήταν για να μπορέσω να την ετοιμάσω, για αυτό θα την καταθέσω γραπτώς μεταγενέστερα», εξήγησε η εισαγγελέας, τονίζοντας ότι όλοι οι παράγοντες της δίκης είναι «στα όρια της κατάρρευσης», προκειμένου να μπορέσουν να ολοκληρωθεί η δίκη σύντομα, λόγω των ασφυκτικών ορίων παραγραφής.
Η εισαγγελική λειτουργός μεταξύ άλλων σημείωσε: «Είναι αυτοί οι νόμοι που μας αρέσουν ή όχι. Θέλω να πω με πλήρη συνείδηση και με απόλυτο σεβασμό και συμπάθεια και σκυμμένο κεφάλι το δικαστήριο δεν θα δικαιώσει τις ψυχές όσων χάθηκαν, αυτό δεν μπορεί να γίνει, είναι ένα ζήτημα μεταφυσικό. Το δικαστήριο θα εμπεδώσει το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών, ότι θα αποδοθούν ευθύνες εκεί που πρέπει να αποδοθούν, ώστε την επόμενη ημέρα να αισθανόμαστε πιο ασφαλείς. Αλλά και για τους κατηγορουμένους να ξέρουν ότι θα δικαστούν με βάση τους νόμους που ισχύουν. Το νόμο δεν τον βγάζουν τα δικαστήρια αλλά πρέπει να τον τηρούν ευλαβικά για να υπάρχει ασφάλεια δικαίου. Ηθικό χρέος στους ανθρώπους, που διαλύθηκε η ζωή τους και είναι καταδικασμένοι να ζουν με την απώλεια, το θάνατο, τις εικόνες των δικών τους να χάνονται υπό αυτές τις συνθήκες. Να ξέρουν τι ακριβώς θα δικάσει».
Και συνέχισε μιλώντας για τις αρμοδιότητες της Πυροσβεστικής σε σχέση με τους ΟΤΑ και την Πολιτική Προστασία και στάθηκε στο ζήτημα της προληπτικής απομάκρυνσης που στη φωτιά στο Μάτι δεν έγινε.
«Οργανωμένη προληπτική απομάκρυνση και εκκένωση γίνεται όταν αυτό μπορεί να γίνει με ασφάλεια, όχι όταν η φωτιά είναι μπροστά στα σπίτια. Όταν όμως η φωτά είναι σε απόσταση 1,2,3, 5 χιλιομέτρων, τότε οι πολίτες δεν διατρέχουν άμεσα κίνδυνο, αλλά ο κίνδυνος είναι ορατός και τότε εκεί μπορεί να γίνει προληπτική απομάκρυνση και οφείλει να γίνει προληπτική απομάκρυνση», υπογράμμισε με τους συγγενείς των θυμάτων να ξεσπούν σε χειροκροτήματα.
Στην συνέχεια της αγόρευσής της η εισαγγελέας τόνισε: «Πώς μπορεί να πει ένα σώμα ασφαλείας «θα σώσω αυτούς αλλά όχι τους άλλους»; Αυτό αν μπορούσε να γίνει θα ήταν μόνο σε συνθήκες πολέμου. Όταν έχει αν κάνεις με την προστασία του πληθυσμού δεν υπάρχουν α’ και β’ κατηγορίας πολίτες. Δεν υπάρχει ιεράρχηση, αλλά καθήκον είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής και βάσει αυτού κατευθύνεις τις δυνάμεις σου. Ουδείς άλλαξε ποτέ αυτήν την προτεραιότητα».
Την ώρα που η εισαγγελέας ανέλυε το πώς δίνονται οι εντολές στα εναέρια μέσα και ποιος οφείλει να τις εκτελεί, μία συγγενής θύματος φώναξε «δηλαδή αν τους έλεγαν να πάνε στον γκρεμό, θα πήγαιναν;» Η πρόεδρος ζήτησε η γυναίκα να αποχωρήσει από την αίθουσα, με τους υπόλοιπους συγγενείς να διαμαρτύρονται, λέγοντας «καταλάβετε τον πόνο μας».
Εισαγγελέας : Μόνο εσείς ξέρετε τον πόνος σας… Αλλά θέλετε να πάει φυλακή κάποιος που δεν ευθύνεται;
Πρόεδρος: Μην κάνετε διάλογο.
Ακροατήριο: Σεβαστείτε μας.
Πρόεδρος: Σας σέβομαι, μπορείτε να περάσετε για λίγο έξω να συνέλθετε λίγο; Σεβαστείτε όλοι τη διαδικασία, όλοι πονάμε εδώ μέσα.
Εισαγγελέας: Είναι συμπόνια στον πόνο του άλλου, μόνοι τους πονάνε. Στέκονται με αξιοπρέπεια απόλυτη και ξέρω ότι δεν θέλουν κάποιος να υποστεί ποινή χωρίς να φταίει.
Ακροατήριο: (Χειροκρότημα)
Εισαγγελέας: Τον νόμο πρέπει να τον προσκυνήσουμε αυτό είναι η Δημοκρατία και όχι ο νόμος του καθενός. Ξέρω ότι η απώλεια δεν θα αναπληρωθεί ποτέ, αλλά την ευθύνη δεν μπορούμε να τη μετακυλήσουμε σε κάποιον που δεν ευθύνεται. Η χώρα έχει υποφέρει από κακούς νόμους, αλλά και από λαϊκά δικαστήρια παλαιότερα.
Η εισαγγελέας επανήλθε στο ζήτημα της οργανωμένης προληπτικής απομάκρυνσης. «Υπάρχει η νομική άποψη ότι δεν είναι απαραίτητη η εισήγηση του επικεφαλής στο πεδίο, την οποία δεν ενστερνίζομαι. Είναι καθήκον της πολιτικής προστασίας να ζητήσει πληροφόρηση για το εάν πρέπει ή όχι να γίνει οργανωμένη προληπτική απομάκρυνση.
Η λέξη οργανωμένη είναι το ζητούμενο, ο κόσμος πήγε στις παραλίες αλλά όχι οργανωμένα. Αντικειμενικά μπορεί να μην ήταν απολύτως ορθή να πάει ο κόσμος στην παραλία, αποδεικνύεται ότι δεν ήταν εντελώς λάθος σίγουρα υπήρχε και πιο σωστός να πάνε στο λιμάνι της Ραφήνας, το λέω απλοϊκά, αλλά αν στις 6 το απόγευμα τους έλεγαν «πήγαινε στη Ραφήνα», θα πήγαιναν. Στο χέρι του καθενός ήταν να φύγει από το σπίτι του, αλλά τότε κανείς δεν έδωσε εντολή να γίνει οργανωμένα.
Στο δικαστήριο προκλήθηκε ένταση όταν η εισαγγελέας εξηγούσε το νομικό χαρακτηρισμό των πράξεων και τις διαφορές ανάμεσα στις εξ αμελείας κατηγορίες και του ενδεχόμενου δόλου. «Στη βαριά αμέλεια έχει η δικαιοσύνη τον τρόπο να επιβάλει ποινές που να είναι αντίστοιχες με εκείνες του δόλου. Δεν μπορείς να αλλάξεις την κατηγορία γιατί θα καταστρέψεις την κατηγορία, θα ακυρωθεί στα ανώτερα δικαστήρια και υπάρχει και το όριο της παραγραφής.»
Ακροατήριο: Να μείνετε στην ιστορία σαν εκείνους που αθώωσαν τον Κολοκοτρώνη. Όχι στη συγκάλυψη
Εισαγγελέας: Θέλω να είμαι η εισαγγελέας της έδρας στο Μάτι. Μπορεί να γίνει δεκτό ότι κάποιοι προέβλεψαν την τραγωδία και την αποδέχθηκαν;
Ακροατήριο: Ναι, ναι, ναι. Είχαν νεκρούς και τους απέκρυπταν, και δεν ξέρετε την απόσταση από το Κόκκινο Λιμανάκι μέχρι το Λιμάνι της Ραφήνας και λες τέτοια πράγματα.
Το δικαστήριο διέκοψε για λίγο, έως ότου ηρεμήσουν τα πνεύματα.